Het was ons eerste bezoek aan Esxence, dus vergelijken met vorige edities kunnen we niet. De locatie was gewijzigd naar het Mico Milano Convention Centre, en volgens trouwe bezoekers was deze editie een pak groter en daardoor minder gezellig en gemoedelijk dan de voorbije jaren. Dat kunnen we alleszins beamen voor het restaurant: een steriele schoolrefter op -1. Ook in de buurt van de expo viel weinig te beleven, al vonden we uiteindelijk een gezellig restaurantje met de wat vreemde naam Big School Cafè. Een aangenaam terras, vriendelijke service en lekker eten: het werd onze vaste stek ’s middags.

Esxence duurt 4 dagen en is tot onze verrassing gratis toegankelijk en de laatste 2 dagen open voor niet-professionals. Je dient je wel vooraf te registeren, en we begrepen al snel waarom. We registreerden ons als ‘retailer’, want dat zijn we. Die gegevens worden gedeeld met alle standhouders. Snel na onze registratie kregen we dagelijks tientallen mails van allerlei merken die ons uitnodigden op hun stand, en aanmoedigden om vooraf een afspraak te maken. De ene mail al persoonlijker dan de andere. We wilden ons bezoek niet betonneren vol verplichtingen dus bedankten we vriendelijk.

De beurs zelf dan: in totaal exposeerden zo’n 300 merken. Zelfs als je, zoals wij, de volle 4 dagen ging was het onmogelijk om elk merk te bezoeken. We hadden dus op voorhand een selectie gemaakt (dat alleen al kostte me 2 dagen tijd), en lieten ons voor de rest leiden door wat ons aantrok. 300 merken is veel, heel veel. Maar om een vergelijking te maken: slechts 1/3 van de merken die we aanbieden hadden er een stand. Die 300 merken zijn slechts een fractie zijn van het aantal niche parfummerken dat bestaat. Veel kleine of beginnende merken hebben ook niet de middelen om een paar duizend euro te betalen, zelfs voor de kleinste stand (ik schat zo’n 2 op 2 meter). Daarom waren er ook veel eigenaars van merken die geen stand hadden maar er wel rondliepen, of die je buiten de ‘officiele’ beurs in een hotel kon ontmoeten.

Blij weerzien met het geweldige team van Nicolaï Parfumeur Créateur, na hun bezoek aan onze winkel begin juni.

Het parcours was opgevat als een lange kronkelende slang die je moest volgen langsheen alle standen, een beetje zoals in de IKEA. Shortcuts waren afgezet met paaltjes en bewakers die je terugstuurden. Dat was vervelend. We hadden namelijk een plan gemaakt voor de 4 dagen: de eerste dag gingen we alle merken bezoeken waar we al mee samenwerken. Die zijn en blijven voor ons het belangrijkste en de voornaamste reden van ons bezoek. Toeval of niet, de meesten daarvan stonden aan het einde van het parcours, waar de kleinste standen elkaar opvolgden. Op dag twee en drie wilden we focussen op de merken die ons interesseerden, en dag vier hielden we als ‘reserve’.  Dat matchte duidelijk niet met het afgebakende parcours, dus we liepen vier dagen van hot naar her. En zo te zien waren we niet de enigen. Mensen laten zich niet zomaar in vaste banen leiden. In de laatste gang was 1 standje waar je water of frisdrank kon kopen. Voor zo’n beurs, op een moment dat het dagelijks meer dan 30 graden warm was buiten, ronduit ondermaats. Zeker als je beseft dat dat ook de enige plek was waar standhouders terecht konden, die vaak nauwelijks de tijd hadden om zelfs maar naar het toilet te gaan.

Na drie jaar samenwerken ontmoetten we de innemende Manos Gerakinis eindelijk 'in het echt'. 

Je voelde aan alles dat het lang geleden was. Er hing enthousiasme in de lucht, een uitgelaten sfeer van opluchting en vreugde. Mensen vielen elkaar in de armen, er werd gelachen, er werden veel selfies gemaakt. Ook voor ons was het geweldig om zoveel van onze merken te ontmoeten. Soms een blij weerzien, even vaak eindelijk een eerste ‘live’ kennismaking. Stuk voor stuk ervaringen die ons gerust stelden. Een goed contact met onze merken vinden we namelijk even belangrijk als de produkten, en bevestigd zien dat het klikt en we dus de juiste keuze gemaakt hebben, doet deugd.

Binnentreden in de hal voelde elke dag weer vreemd aan. Alsof je een parallelle wereld betrad, zoals Alice in Wonderland. Vandaar het thema 'Through the mirror' vermoeden we. Een besloten, geheim universum met andere regels. Met celebrities die duidelijk genoten van alle aandacht die ze daar kregen, maar die eens buiten wellicht gewoon weer nobele onbekenden werden die enkel nog opvielen door hun opvallende looks. Eens terug in de ‘gewone’ wereld bleek niemand ook maar enig idee te hebben van wat zich daarbinnen afspeelde. Op elk terras, café of restaurant lieten we obers parfums ruiken, als bewijs voor hen en onszelf dat die parallele wereld wel degelijk echt bestond.

Wat was er, buiten de merken waar we al mee samenwerken, nog allemaal te vinden op de beurs? Een bonte mix van merken uit alle hoeken van de wereld, klein en groot, onbekende starters en gevestigde waarden (in die wereld dan toch).  Veel Europese merken uiteraard, en dan vooral uit Italië en Frankrijk, maar ook merken uit het Verre Oosten, het Midden Oosten, Afrika, Noord Amerika en Zuid Amerika. Je merkte ook duidelijk die culturele verschillen. Japanse standen waren uitgepuurd, clean, eenvoudig. Arabische standen waren meestal de grootste, donker en mysterieus, gevuld met opvallende, luxueuze flessen.

De eerste standen in de ‘slang’ waren veruit de grootste. De organisatoren wilden duidelijk dat we die zeker zouden gezien hebben. Regelmatig vroegen we ons af hoe ‘niche’ die merken dan eigenlijk nog waren. Nishane gaf op dag 2 ’s avonds een grote party. We waren niet uitgenodigd. We zijn dan ook geen match voor mekaar, en dat hadden ze begrepen.

Sommige standen probeerden ons op alle mogelijke manieren tot bij hen te krijgen. Voor ons al voldoende om dat niet te doen. Anderen keken ons wat neerbuigend aan. Alweer een signaal om door te stappen. Bij de standen waar we wel langsgingen om kennis te maken werd ons bijna nooit gevraagd wie we waren, waar we vandaan kwamen, welke winkel we hadden. Ze staken direct van wal om hun merk en producten voor te stellen. Ook dat vonden we eigenaardig. Het gaf ons het gevoel dat de concurrentie zo groot was dat ze kost wat het kost een deal wilden sluiten, met om het even wie toehapte. Het grappigste was vaak het moment dat we ons dan uiteindelijk zelf voorstelden. Blijkbaar hebben we in die paar jaar toch een zekere reputatie opgebouwd. Standhouders die eerst neutraal of wat afwachtend waren werden plotsklaps uiterst vriendelijk. We moesten er om lachen.

De voornaamste trends? Oud, een substantie afkomstig van een met schimmel geïnfecteerde agarboom (daarom wordt vaak een synthetisch alternatief gebruikt), is nog steeds populair. Maar er waren ook veel merken die subtielere, delicate parfums voorstelden. Behoorlijk wat fruitgeuren ook, met vijg, rode bessen of geel fruit. Meer aandacht (eindelijk) voor duurzaamheid en ecologie, met verschillende merken die inzetten op natuurlijke producten en duurzame, eenvoudige verpakkingen. Thematische merken, die bijvoorbeeld 5 parfums lanceerden rond eenzelfde basisnoot. Verrassend om te ontdekken hoe 1 ingrediënt zoveel facetten kan hebben. Het toonde aan dat louter afgaan op de noten geen goed idee is. Je moet het gewoon proberen. De merken die ons meest konden bekoren toonden een duidelijk, origineel en coherent concept. Soms voelde dat in onze gesprekken heel authentiek en doorleefd aan, soms was het moeilijk te achterhalen of ze niet gewoon een goede marketeer in huis hadden gehaald. Rond parfum blijft veel mysterie hangen. Maar vooral veel variatie dus, en dat is een goede zaak. 

We have a deal! Eris parfums, van de ronduit geweldige Barbara Herman, is nu beschikbaar in België.

Hebben we nieuwe ontdekkingen gedaan? Zeker. We gingen huiswaarts met een valies vol samples. Het zal ons weken duren om ze allemaal te testen. Welke merken dat zijn zeggen we liever niet. We hebben helaas niet de ruimte en het budget om met elk van hen een samenwerking te beginnen. Een nieuw merk vereist een investering van algauw een paar duizend euro. Daar moeten we al flink wat parfums voor verkopen. We willen je liever geen loze beloftes maken. Maar hoewel we onszelf voorgenomen hadden om op de beurs geen engagementen aan te gaan, keerden we toch terug met een nieuw merk: Eris Parfums uit New York, opgericht door Barbara Herman. Hiram Green gaf ons de tip, en het was het enige nieuwe merk dat we al op dag 1 bezochten. Het klikte direct, en elke dag gingen we opnieuw langs. Love at first sniff.

Het was een geweldige en overweldigende ervaring. Een gebeuren waar we deel van uitmaakten, maar evengoed wat buitenstonden. We nemen onze job (en dus ook de beurs) heel ernstig maar kunnen ook relativeren. En dat willen we liefst zo houden.