Schilderkunst is in wezen vluchtig, hoewel ze is afgeleid van de zinnelijke materialiteit van bindmiddelen en pigmenten.
Een beeld op een wit doek waarvan iets uitgaat dat ons raakt en doordringt in de donkere en heldere meanders van ons geheugen.
Het wekt een emotie op, de bedwelming van gratie is haar bestemming. Net als parfum.
Want alles is slechts chemie in de compositie van kleuren, geuren, lijnen, moleculen, vormen, aroma's, duisternis en licht.

Deze tentoonstelling presenteert, aan de hand van 7 schilderijen, de geur van stormen, engelen en bont, de geur van planten, dauw en bos.

De tentoonstelling is gratis te bezoeken tijdens onze reguliere openingsuren in de loop van september 2021.

Corinne Vanden Berghe, geboren in 1965, genoot haar artistieke opleiding gedurende 5 jaar in een privé-atelier, waar ze leerde schilderen met olieverf. Ze bracht ook een jaar door aan de Academie van Watermaal Bosvoorde, waar ze tekende en schilderde naar levend model. Maar omdat ze van nature een individualiste is, verlaat ze deze plaats snel en behaalt ze een master in de psychologie (ULB 1988). Ze blijft zelfstandig schilderen en vervolmaakt zich in de schildertechnieken (droge pastel, olieverf, acryl, tempera, collage, tekenen naar bewegend model en keramiek).

Sinds 1994 stelt ze regelmatig tentoon in privé-galeries (zoals Sabine Wachters Fine Arts, Mineta Move Contemporary, Ygrek gallery, DCA gallery, Hectoliter gallery, m'atuvu, Vintage Art gallery, Espace 13... ), maar ook in instituten zoals de Botanique, het Centre Culturel d'Elsene, het COCOF, het Musée d'Art Spontané, het Maison Belge de Cologne, Bozar, en Artopenkunst.

De schilderkunst van Corinne Vanden Berghe is in essentie figuratief, al zijn er soms, of op sommige plaatsen, abstracte ontsnappingen. Er is steeds een basisidee waarrond het schilderij is opgebouwd, maar het voorgestelde beeld laat toe het op verschillende niveaus te lezen. Vaak heeft het doek meerdere betekenissen. Soms geen enkele.
Kleuren, lijnen, harmonie en chaos, de helderheid van het beeld, maar ook de verhulling ervan, maken deel uit van haar picturale onderzoek.

De schilderijen van de laatste jaren zijn gericht op brutalistische en modernistische architectuur. Huizen, gebouwen, die eerder gemoedstoestanden dan constructies voorstellen.
In sommige schilderijen wordt een personage in een vegetale en architectonische omgeving geplaatst die de eenzaamheid en de zinloosheid van onze menselijke conditie doen vermoeden.
Vrije vrouwen kwijnen weg in een weelderige, overwoekerde vegetatie.
Engelen zijn ook aanwezig, in de vorm van standbeelden laten zij ons zien dat er andere dimensies zijn dan de vier bekende.

Haar huidige weg gaat in de richting van een schilderkunst die abstractie en figuratie intrinsiek vermengt, in de vorm van de weergave van mentale ruimte. Het schilderen van mentale ruimte in plaats van objecten of onderwerpen.